"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podżwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu"
O Sakrament Namaszczenia może poprosić osoba chora lub jej rodzina (po wcześniejszym uzyskaniu zgody chorego). Jednak, gdy chory nie jest świadomy swego stanu zdrowia albo sam nie może zdecydować o sobie, troska o udzielenie tego Sakramentu spoczywa na najbliższej rodzinie. Co więcej, praktyka duszpasterska dowodzi, aby nie odkładać Sakramentu na ostatni moment. Zwykle bowiem staje się to źródłem nieporozumień, stwarza ryzyko ocierające się o utratę zbawienia duszy, a szafarza stawia w niezręcznej sytuacji wobec osoby ciężko chorej.
Sakrament Namaszczenia Chorych może być przyjmowany wielokrotnie. Udziela się go najczęściej w następujących okolicznościach:
przewlekła choroba,
podeszły wiek,
przed operacją lub zabiegiem medycznym,
chwilowa utrata przytomności,
trwała obawa lub lęk o życie,
natarczywość pokus lub lęk o własne zbawienie,
psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
