Cmentarz (Kolumbarium) przy Kościele św. Andrzeja Boboli funkcjonuje jako zewnętrzne i ogólnodostępne miejsce pochówku i jako takie objęte jest przepisami odnoszącymi się do cmentarzy grzebalnych na terenie Anglii.

Kolumbarium przy kościele św. Andrzeja Boboli funkcjonuje od lat 80-ych. Zaistniała wówczas potrzeba miejsca do przechowywania prochów parafian lub osób, które nie chciały być pochowane na cmentarzach lub kolumbariach miejskich. Ówczesna Rada Parafialna podjęła decyzję o wybudowaniu jedenastu postumentów z 770 skrytkami, umiejscowionych prostopadle do linii kościoła. Udało się zmieścić je pomiędzy murem kościoła a ogrodzeniem, z wygospodarowaniem niewielkiego odstępu na przejście. Tą część nazywa się "najstarszą częścią". Obsługą całego dzieła zajął się bardzo gorliwie ks. kan. Ryszard Juszczak, ówczesny proboszcz, przy współpracy pana Tadeusza Świstaka.

Z czasem zaczęło brakować skrytek i podjęto decyzję o dobudowaniu kolejnej, "nowej części". Usytuowano ją na miejscu starego garażu, czyli u zbiegu ulic Greenside Road i Leysfield Road. Prace trwały kilkanaście miesięcy, ale po ich zakończeniu parafia mogła udostępnić aż 485 nowych skrytek (jedna z nich to "wejście" do mogiły zbiorowej).

Ostatnia, trzecia część kolumbarium z 286 skrytkami wybudowana została wzdłuż ogrodzenia przy pierwszej części kolumbarium. Ma kształt muru oddzielającego przestrzeń modlitewną od ulicy Leysfield Road.

Cmentarz funkcjonuje jako zewnętrzne i ogólnodostępne miejsce pochówku i jako takie objęte jest przepisami odnoszącymi się do cmentarzy grzebalnych na terenie Anglii. Wszystkie dotychczasowe prace remontowe, adaptacyjne i modernizacyjne, a także dbałość o porządek spoczywały na barkach Parafii.

Każdej skrytce przypisano identyfikator, w którym znajduje się dokładna jego lokalizacja. Możemy go odnaleźć w prawym dolnym rogu każdej nowej tablicy. Oznaczenie składa się z trzech segmentów:

[miejsce w kolumbarium] - [numer w bloku] (numer w spisie ogólnym)

Jak to wygląda w praktyce?
Posłużymy się identyfikatorami realnie istniejącymi w kolumbarium.

• Przykład 1: 1/1-1 (1): 
  ten opis dotyczy najstarszej części kolumbarium, czyli tej wzdłuż ściany kościoła. Bloki stoją prostopadle do budynku i na czole oznaczone są cyfrą arabską. Wszystkich takich bloków w tej części kolumbarium jest 11
  • "1/1" - chodzi o blok numer 1. Został on przełamany cyframi jeden albo dwa, oznaczającymi lewą albo prawą stronę bloku;
  • "—" - myślnik jest jedynie separatorem, czyli znakiem oddzielającym jedną część oznaczenia od następnej;
  • "1" - ta liczba wskazuje na numer skrytki w tym, konkretnym bloku. W naszym zatem przypadku chodzi o pierwszą niszę. Pamiętać należy jednak, by liczenie rozpoczynać od niszy/tabliczki położonej najwyżej w bloku, w kierunku od kościoła w stronę ulicy;
  • "(1)" - z kolei ta cyfra jest unikatowym numerem niszy w spisie wszystkich skrytek, należących do kolumbarium. Co ważne, umieszczona jest zawsze w nawiasie.

• Przykładv 2: A-1 (771):
  ten opis dotyczy kolumbarium przy kawiarni, czyli w samym rogu ogrodzenia kościelnego pomiędzy Greenside Road a Leysfild Road. Jego poszczególne segmenty oznaczone zostały literami od A - N
  
  • "A" - oznaczenie bloku;
  • "—" - myślnik jest jedynie separatorem, czyli znakiem oddzielającym jedną część oznaczenia od następnej;
  • "1" - ta liczba wskazuje na numer skrytki w tym, konkretnym bloku. W naszym zatem przypadku chodzi o pierwszą niszę. Liczenie rozpoczynamy od niszy/tabliczki położonej najwyżej w bloku, w kierunku od lewej do prawej;
  • "(771)" - z kolei ta cyfra jest unikatowym numerem niszy w spisie wszystkich skrytek, należących do kolumbarium. Co ważne, umieszczona jest zawsze w nawiasie.

• Przykład 3: 0-1 (771):
  ten opis dotyczy najnowszej części kolumbarium, rozmieszonego wzdłuż ogrodzenia w najstarszej części (tej z przykładu 1). Jego poszczególne segmenty oznaczone zostały rzymskimi cyframi od 0 (zero) - XI
  • "0" - oznaczenie bloku;
  • "—" - myślnik jest jedynie separatorem, czyli znakiem oddzielającym jedną część oznaczenia od następnej;
  • "1" - ta liczba wskazuje na numer skrytki w tym, konkretnym bloku. W naszym zatem przypadku chodzi o pierwszą niszę. Liczymy od niszy/tabliczki położonej najwyżej w bloku, w kierunku od lewej do prawej;
  • "(1256)" - z kolei ta cyfra jest unikatowym numerem niszy w spisie wszystkich skrytek, należących do kolumbarium. Co ważne, umieszczona jest zawsze w nawiasie.

Aby nabyć prawo do pochowania prochów (swoich lub bliskiej osoby) należy:
• być parafianinem lub potwierdzić kilkuletnią przynależność do tej parafii w latach ubiegłych;
• zgłosić się do duszpasterza lub prezesa Rady Administracyjnej;
• po uzyskaniu zgody na wykupienie skrytki, uzgodnic szczegóły;
• dokonac wyboru skrytki i zarejestrowac ten fakt w kancelarii;
• dokonać przwidzianych opłat;
• uzyskać akt własności (jest on podstawowym dokumentem dla późniejszych działań).
  
  
  UWAGI PRAKTYCZNE:
  • Właścicielem kolumbarium jest parafiia św. Andrzeja Boboli w Londynie.
  • Osoba, na którą wystawiony jest akt własności skrytki, nie może scedować własności na inne osoby - to samo odnosi się do rodziny zmarłego/-ej.
  • Parafia nie wystawia faktury  zakupu. Jedynym dokomentem jest "akt własnośći"
  • W przypadku rezygnacji ze skrytki, parafia zwraca część kaucji wieczystej, wniesionej w dniu zakupu. Poza tym kwota kaucji nie podlega rewaloryzacji.
  • Ustalanie wysokości opłat za krypty, urny, tabliczki, uchwyty, itp należy do uprawnień Rady Administracyjnej.
  • Wątpliwości i kwestie sporne rozwiązuje proboszcz, Prezes PRA lub Parafialna Rada Administracyjna (na jednym z dorocznych posiedzeń).

Należy:
• Zapoznać się z rozporządzeniami dotyczącymi funkcjonowania kolumbarium.
• Zgłosić się do duszpasterza lub prezesa Rady Administracyjnej.
• Wybrać skrytkę - na chwilę obecną jest możliwość zaerezerwowania każdej wolnej skrytki.
• Zarejestrować w kancelarii skrytkę i jej właściciela - potrzebne będą przy tym: nazwisko i imię/-na właściciela oraz imię, nazwisko i telefon kontaktowy osoby zarządzającej rezerwacją / własnością.
• Opłacenie skrytki.
• Przechowywać akt własności, który jest równocześnie dkoumentem podstawowym.

Rada Administracyjna jednogłośnie przychyliła się do stanowiska, że przenosiny prochów nie jest normalną praktyką i nie będzie możliwe w trybie zwykłym.

Po złożeniu urny w skrytce dokonuje się akt woli zmarłego i należy to uszanować, przyjmując skrytkę jako miejsce wiecznego spoczynku. Od tego momentu dysponentem prochów staje się Parafia.
Poza tym, przenoszenie prochów rozumiane jest jako forma ex-humacji. To pociąga za sobą wiele żmudnych procedur natury administracyjnej i - oczywiście - dodatkowe koszty.

Kolumbarium przy parafii powstało w początkach lat 70-tych. Nie powinno zatem dziwić, że stan zachowania wielu tabliczek jest już w nienajlepszej kondycji. Z oczywistych względów nie mamy możliwość wymienić wszystkich. W miarę jednak naszych możliwości staramy się na bieżąco wymieniać te, które sa w najagorszym stanie zachowania. Zdajemy sobie sprawę, że spośród ponad tysiąca trzystu urn Parafia jest dla nich jedyną "rodziną", pamiętajacą o nich nie tylko w modlitwie, ale i w tej materialnej formie. Stąd też Rada Administracyjna kilka już razy uruchamiała program "wymiana tabliczek". W ten sposób udało się odświeżyc wiele miejsc pochówków. Nadal jednak pozostaje do wymiany znaczna ich część.  Zwracamy się do członków rodzin, krewnych i przyjaciół zmarłych, których prochy poowane są w naszym kolumbarium, do wymiany starych tabliczek na nowe.

Co należy zrobić, gdy chce się wymienić starą tabliczkę?

• Skontaktować się kancelarią parafialną - można to uczynić telefonicznie, emilowo lub osobiście.
• Omówiść detale związane z napisami, które chcemy umieścic na nowej tabliczce.
• Opłacić koszty tablicy i transportu. 

UWAGA: Po 1 stycznia 2021 r. (brexit) znaleźliśmy się w nowej sytuacji. Zatem kontraktowanie i transport nowych zamówień z UE do UK jest nieco utrudnione a także kosztowniejsze. Z tego też względu zamawianie nowych tabliczek dokonuje się dwa lub trzy razy do roku (zwykle: wiosna - jesień).

Montaż nowych tabliczek opisowych (lub wymiana starych tablic na nowe) odbywa się w miesiącach Kwiecień – Październik. Podyktowane jest to przede wszystkim względami technicznymi i warunkami atmosferycznymi.  Tablice zamawiane są zwykle dwa lub trzy razy do roku. W pozostałym okresie (listopad - marzec) trwa techniczna przerwa. prosimy śledzić odpowiednie zapowiedzi i informację w Wiadomościach Parafialnych a także na naszej stronie internetowej.

Jakiekolwiek zmiany w opisie tabliczek lub ich wyglądzie (emblematy, zdjęcia, znaki wodne, układ napisów, itp.) należy wcześniej uzgodnionić z proboszczem lub uzyskać zgodę Rady Administracyjnej.

• Właścicielem kolumbarium jest parafiia św. Andrzeja Boboli w Londynie.
• Osoba, na którą wystawiony jest akt własności skrytki nie może scedować jej na inne osoby - to samo odnosi się do rodziny zmarłego/-ej.
• W przypadku rezygnacji, parafia zwraca część kaucji wieczystej, wpłaconej w dniu zakupu (kwota nie jest rewaloryzowana).
• Parafia nie wystawia faktury zakupu, a potwierdzeniem dokonanej wpłaty jest "akt własności".
• Rada Administracyjna ma prawo zmieniać wysokość opłaty.
• Wątpliwości i kwestie sporne rozwiązuje proboszcz, Prezes PRA lub Parafialna Rada Administracyjna (na jednym z kwartalnych posiedzeń).

Aby nabyć prawo do pochowania prochów swoich lub bliskiej osoby należy:
• zgłosić się do duszpasterza lub prezesa Rady Administracyjnej
• po uzgodnieniu wszystkich szczegółów, wybierana jest skrytka
• w kancelarii parafialnej dokonuje sie rejestracja właściciela
• po opłaceniu skrytki wręczany jest jej akt własności.

UWAGI PARAKTYCZNE:
• właścicielem kolumbarium jest parafiia św. Andrzeja Boboli w Londynie
• osoba, na którą wystawiony jest akt własności skrytki nie może scedować jej na inne osoby - to samo odnosi się do rodziny zmarłego/-ej
• w przypadku rezygnacji, parafia zwraca część kaucji wieczystej, wpłaconej w dniu zakupu (kwota nie jest rewaloryzowana)
• Parafia nie wystawia Faktury  zakupu, a "akt własnośći" jest fotwierdzenie dokonanej wpłaty 
• Rada Administracyjna ma prawo zmieniać wysokość opłaty
• Wątpliwości i kwestie sporne rozwiązuje proboszcz, Prezes PRA lub Parafialna Rada Administracyjna (na jednym z kwartalnych posiedzeń)